Håkon Bakkene

Romjulstradisjoner i Åbjør og Skrautvål.

Reidun Borgny Dølehuset fra Åbjør og Håkon Bakkene fra Skrautvål, er to av Valdres sine aller fremste historie- og kulturbærere. I videoen gir de et innblikk i romjulens magi, slik den var i deres barndomsår i Valdres. Innsalget, innspilt i Døvre gamle skule i Skrautvål julen 2018, er en tidløs skatt av lokale romjulstradisjoner.    

Brå død.

Her er Håkon Bakkene (bildet) i Skrautvål sine betraktninger om den effektive jegeren og rugda. -Spurvehauken hadde klart å skaffe seg fersk mat til kvelds. Ei rugde hadde ikkje vore vaken nok ,og vart nok eit godt måltid for ein svolten hauk. Spurvehauken er liten ,men ein rask og effektiv jeger. Rugda er ikkje god å få auge på når den sit på bakken ,men du har sikkert høyrt ho

Haldorsbuè

Ikring 1780 levde det ein mann so heitte Haldor i Nybrøta,men han vart kalla Halldor i Garo. Han var nok frå Øystre Slidre ein plass, men han heldt seg i fjellet både summar og vinter. Heile fjellet va gar`n hass, sa`n sjølv. Teslutt fekk han Haldor seg til ei hytte i Bjørkeli`n ved Etna. Då hadde`n fått seg te ei dyrebørse me`så han kunne få livet tå enkort reinskrøtere. Seinare

1000 år sidan Valdres vart kristna.

Soga seier at Valdres vart kristna i 1023. Skrautvål kyrkje på bilete over. Elementer frå den gamle stavkyrja som var i bygda, er gjenbrukt her.  «Med eld og med magt vart Valdres kristna» Kong Olav var ein flittig emmisær, og fekk det som han ville. Der det hadde stått gudehov kom det opp kyrkjer. Kyrkja kom til å få stor betydning. Den var vern mot dei vonde maktene. Vi var

Ildsjel og "finansminister".

Alle idrettslag eller løypelag burde hatt en som Håkon Bakkene (bildet over) med på laget. Han er ildsjelen som i årevis har sørget for at titusenvis av blanke kroner, blir samlet inn og kommer alle tilgode, som vil gå på ski i området. Innsamling av frivillig bidrag, utsending av giroer og luer til 200 faste bidragsytere, pluss salg og montering av sponsorplakater, er noe av det «finansministeren» i Leirin Skiløyper

Ikke en, men tre digre okser i brunst og feiinga er i gang i Skrautvål!

Sjølvaste «grunneieren» (bildet over) oppe på åsen og i bygda har stort sett hatt en rolig sommer, men nå har han feid «fjøla-høddn» sine og brunsten begynner å rive i kroppen. Klar for høstens strabaser er også «junior», som garantert kommer til å prøve seg mot storkoksen, om muligheten byr seg. Ser en nøye etter på gamleoksen har han vært ute for litt av hvert før. Figuren «Gaupa» i Mikkel

Den let seg lokke, men ikkje å truge.

Skogens konge er det nok! Om vel ein månad startar elgjakta. Då går det ikkje an å stå å glåme slik som denne oksen gjorde. Det som ofte gjev jegaren ein fordel er at elgen er litt nysgjerrig.   Den stoppar ofte når den har hørt noko, og vurderar faren. Annleis er det med hjort og rådyr som skyt avgarde i full fart. Elgen ser ikkje så godt ,og har